Ping'an.

Geef ons de hand, waarde lezer, en kom met ons mee. Het is prachtig weer, de meihemel zou zacht blauw zijn geweest als er geen smog was geweest. We bevinden ons in een taxi die ons naar het vliegveld van Chengdu zal brengen. Een late vlucht zal ons doen landen in Guilin waar vandaan het slechts twee uur rijden zal zijn naar het plaatsje Ping'an. Eenmaal slapen tussen de rijstvelden was de wens van Siemon.

Op het vliegveld aangekomen bleek onze vlucht anderhalf uur vertraagd. Het vertrek stond nu gepland om 21:15. Even snel rekenen: anderhalf uur vliegen is 22:45; wachten op bagage een half uur is 23:15; twee uur in de auto is aankomst 01:15. Bent u er nog waarde lezer?

Aangekomen in Guilin stond een leuke jongeman ons op te wachten op zijn briefje stond: Siemon. Koffers in de auto. Eenmaal op de achterbank het eerste contact met onze chauffeur in gebroken engels : two hours driving, hahaha. Too late nobody bring your backpacks up, hahaha. Dan verrassend in het nederlands: geeft niet joh!

Een lange rit, meer dan twee uur, over donkere, onverlichte wegen. Af en toe een vrachtwagen die door ons op spectaculaire wijze wordt ingehaald. Siemon kijkt naar links en ziet tot zijn geruststelling dat Mirte diep in slaap is gevallen. In het donker zijn de contouren van bergen te zien, met daarachter niet geheel geruststellende lichtflitsen. Kijk naar rechts en zie een vrachtwagen op zijn zij in een diepe greppel liggen. Bent u er nog?

Om 01:00 uur staan we voor een slagboom. De chauffeur legt uit dat hij voor een keer naar boven zal rijden omdanks het verbod voor auto's. De slagboom wordt opengedaan door een man die duidelijk uit zijn slaap is gehaald. We rijden slingerend door kleine straatjes omhoog. Siemon heeft de hoop dat we bij hoge uitzondering, alle regels overtredend, voor het hotel worden afgezet. Oh lezer hoe kan een mens zich vergissen!

We stoppen voor een brugje. Och een paar treden in het donker dat moet kunnen. Dan het verontrustende advies om alleen onze handbagage mee te nemen dan zullen de rugzakken morgen naar boven worden gedragen. Mirte haalt snel wat spullen voor de nacht uit haar rugzak. Siemon denkt: laat maar zitten. Dan begint de tocht naar boven.

Waarde lezer heb u weleens 's nacht, onverlicht, de Dom van Utrecht beklommen? Nee? Nou een makkie! De foto's die wij zullen uploaden geven u een indruk van het " soort" trap die wij hebben beklommen, slechts bijgeschenen door een lampje van een smartphone. Het ontbreken van een leuning en het vermoeden dat bij eventueel uitglijden er een val van enkele meters volgt, geeft ietwat meer spanning. Om elke hoek een huis: dat zal het hotel wezen! Maar nee!

Eindelijk om 01:30 geeft onze chauffeur aan dat we er zijn. Er viel iets van ons af. Snel naar boven en slapen! Nog steeds geen idee in welke schitterende omgeving we ons bevonden. Dat zagen we de volgende ochtend. Geen foto kan het gevoel "beschrijven" van de groots- en schoonheid. We zijn er een dag geweest. Siemon is een keer met Mirte meegelopen, trapje op, trapje af, naar het gebied waar de winkeltjes zijn. Daarna is ze zelf nog helemaal naar het hoogste punt gelopen en heeft van deze tocht wondermooie foto's gemaakt, waarvan we er een paar op ons blog hebben gezet.

De volgende dat vroeg vertrokken. Achter twee ietwat schriele dame's aan die met een grote snelheid en behendigheid onze rugzakken naar beneden brachten.

Nu zittend op een heerlijk terras, waar we hutspot kunnen bestellen, kijken we terug op een prachtig verblijf in Ping'an.